De olfactorische en hypnotiserende notities van Max Richter: "Parfum, net als muziek, sluit je bewustzijn kort, waardoor het dieper doordringt."

Aan de rand van een bos van bijna 12 hectare, in het hart van Oxfordshire, is een voormalige alpacafarm omgetoverd tot een artistieke oase. De immense schuur is voorzien van ramen die van de vloer tot het plafond reiken, en de dieren en tractoren hebben plaatsgemaakt voor enorme leefruimtes en foto- en muziekstudio's die jonge kunstenaars gebruiken voor korte residenties. De jazzgroep Portico Quartet, componist Alex Groves, de Estse violiste Maarja Nuut en de trans-Londense dichter en zanger Campbell King hebben sinds januari allemaal een tussenstop gemaakt in deze creatieve ruimte, op minder dan een uur rijden van Londen.

Als hij niet optreedt in Los Angeles, Istanbul, Tokio of Madrid, is het hier, in zijn lichte studio, dat je Max Richter vindt, mede-eigenaar van de plek met zijn vrouw, de in Hongarije geboren beeldend kunstenaar Yulia Mahr. "Dit is de plek waar ik de meeste tijd doorbreng", geeft de Duits-Britse componist op een ochtend in juni toe, wijzend door het scherm naar zijn Yamaha-piano en een Moog Music System 55-synthesizer. Een toevluchtsoord waar hij componeert, opneemt, onderzoekt en knutselt.

Je hebt nog 83,8% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.